Stille Johnny deel 6
Twan komt op dat moment mijn kamer binnen en vraagt: “met wie ben jij aan het praten, en gaat achter mij staan”.
Hij ziet het beeld van Ad, en slaat meteen zijn douchelaken om zijn middel en bedekt zo zijn blootheid met een roodhoofd.
“Twan, ik heb je nog zo gewaarschuwd” zeg ik hem.
“Geeft niets hoor Twan, je mag er ook best zijn hoor” zegt Ad.
Twan werd nu nog rooier dan hij al was.
“Sorry John, ik wist niet dat jij dat ding al had aangesloten” stamelde hij.
“Nu weet jij het wel” meld Ad zich lachend in het gesprek.
“Ja, Ad heeft gelijk nu je het weet zal jij er in de toekomst vast wel aandenken” zeg ik.
“Dat hoop ik wel”.
“Nou ik vind het niet erg hoor Twan, maar ik zou eens naar de kapper gaan”.
“Hoe bedoel je dat, Ad?”
“Ik houd meer van een polla afeitada”.
“Wat betekent dat nu weer?” vragen wij bijna tegelijk.
“Dat is Spaans, en betekent een kale pik” als ik het tenminste goed uitspreek.
“Spreek jij dan ook nog Spaans?”
“Nee, niet echt, maar een paar woordjes zijn blijven hangen wij gaan al jaren op vakantie naar Spanje”.
“O vandaar, en zulke woorden blijven natuurlijk bij jou hangen hé gluiperd”.
“Ja, natuurlijk John die woorden blijven als eerste hangen” lacht Ad.
Twan loopt ondertussen naar de klerenkast om iets aan te trekken, bij het bed laat hij zijn douchelaken vallen.
Waarop Ad meteen tussen zijn tanden fluit en roept: “wouw, wat een kontje”.
Twan steekt enkel zijn middelvinger omhoog en loopt verder naar de kast.
Als hij bij de kast is pakt hij een schone sportbroek en draait zich om, Ad en ik zien hem nu in volle glorie in zijn nakie staan.
“Twan, je moet echt wat aan je oerwoud doen” zegt Ad lachend.
“Och, krijg toch wat, ik ben er juist blij mee” en lachend trekt hij zijn broek omhoog.
“Dat snap ik, maar een beetje bijwerken is toch wel mogelijk?”
“Ik zal er over nadenken” geeft hij als antwoord te kennen.
Twan neemt naast mij plaats en we kletsen nog een tijdje met elkaar, maar op een gegevenmoment zegt Twan dat hij wil gaan slapen.
Hij staat op en loopt naar ons bed, hij trekt zijn sportbroek uit en stap naakt in bed.
“Hé John, maak het niet te laat, je weet dat we morgen naar school moeten”.
“Nee, dat weet ik, ik kom ook zo, Twan”.
“Slapen jullie samen naakt in een bed?” vraagt Ad.
“Ja, als het te warm is wel, maar dat moet toch kunnen als broers onder elkaar?”
“Jee, ik zou graag bij jullie willen slapen” zegt Ad.
“Hoezo bij jullie, ben ik dan niet genoeg voor jou, en wil jij mijn broertje erbij hebben?”
“Hé, heeft hij ook bijles nodig, die geef ik hem graag als hij tenminste iets aan zijn schaamhaar doet” lachte hij.
Twan roep vanaf zijn bed: “wat hak je toch steeds op mijn schaamhaar rond, ik vind het zo gewoon mooi?”
“Ja, mooi is het, maar bij het pijpen is dat minder mooi ( allemaal die haartjes in je mond, bah ik moet er niet aan denken).
Als ik je bijles ga geven moet je echt wat met je schaamhaar doen hoor, ik geef je gratis bijles maar niet helemaal voor niets” zegt hij lachend.
“Hé, hé Ad, ben ik niet meer goed genoeg voor jou?”
“Natuurlijk wel, maar je broertje is ook een lekker stuk hoor”.
Twan kijkt vanuit het bed, met een vuur roodhoofd naar mij en het scherm van de PC.
“O ja Ad, voor ik het vergeet Twan wil eens mee komen om te zwemmen, terwijl wij aan het leren zijn.
Maar hij heeft wel gezegd dat hij dan wel zijn eigen zwembroek meeneemt, is dat goed?”
“Natuurlijk, maar eerst moeten we je nog bij spijkeren op het gebied van wiskunde.
Hij moet dus nog even wachten, mijn ouders zijn vaker weg in het weekend dus zijn zwembroek mag hij gerust vergeten” zegt hij lachend.
“Ik zal het er met hem over hebben, maar nu moet ik echt gaan slapen, morgen heb ik een
Proefwerk wiskunde”.
“Sterkte dan, en slaap lekker straks, doei tot de volgende keer John”.
“Ja, voor jou het zelfde ook namens Twan” zeg ik en verbreek de verbinding.
Ik zie dat Nico ook offline is en sluit mijn PC daarom volledig af, daarna loop ik naar de badkamer waar ik mijn tanden poets en nog een laatste plasje doe.
Als ik terug op mijn kamer kom ligt Twan op mij te wachten, hij heeft het grote al licht uit gedaan en daarvoor de schemerlamp aan gemaakt.
Ik loop naar mijn klerenkast, en pak mijn spullen voor de volgende dag eruit.
Als alles klaar ligt loop ik naar het bed en trek mijn sportbroek uit, voordat ik in bed ga krijg ik nog zin in een sigaret.
Ik vraag: “Twan, vind je het erg als ik nog eerst een sigaret rook voor het slapen gaan?”
“Nee hoor, maar dan wel bij het openraam”.
“Dat is vanzelfsprekend, maar dan moet je wel het licht uitdoen, anders komen er muggen naar binnen”.
Hij maakt de schemerlamp uit en komt naast me staan en vraagt: “mag ik er ook eentje?”
Ik probeer de stem van onze Ma na te doen en zeg: “maar jongen, heb jij nog niet genoeg gerookt vandaag?”
Twan schiet in de lach en ik zeg: “bedien je maar, maar morgen haal jij wel zelf sigaretten,
dan weet je ook wat ze kosten”.
“Oké, dat zal ik doen, maar ik vind het mooi dat je mij nu tegemoet komt”.
Hij pakt een sigaret uit het pakje en komt terug naast me staan, en vraagt; “John wat heb ik vannacht eigenlijk gedaan, ik ben me nergens van bewust?”
Terwijl ik hem vuur geef zeg ik: “nou eigenlijk niet veel, ik werd enkel wakker toen jij je arm om me heen legde en met mijn tepels begon te spelen.
Omdat er verder niets gebeurde heb ik je gang laten gaan, in de veronderstelling dat je dat in je slaap deed”.
“Daar weet ik niets van, dus zal het inderdaad in mijn slaap zijn gebeurd”.
“Dat dacht ik al, maar ik hoop dat je vannacht met je eigen tepels zult spelen.
Niet verder vertellen hoor, maar mijn piemel reageerde er wel meteen op” zeg ik lachend.
Nu imiteert hij Ma en zegt: “maar Johnny, van zulke opmerkingen ben ik echt niet gediend hoor”.
We moeten beiden lachen en hij zegt: “ik zal proberen om vannacht mijn handen thuis te houden. Maar Adam is die ook homo, hij was me anders vanavond behoorlijk aan het versieren hoor?”
Even sla ik dicht, maar gelijk hervat ik me en zeg: “dit blijft wel onderons hoop ik?”
“Natuurlijk, ik ben je broertje en die kun je alles toevertrouwen, alles wat je zegt blijft onderons”.
“Oké, ik heb Ad op die homosite van laatst per ongeluk getroffen, en heb hem mijn problemen verteld.
Later vertelde hij dat hij zo goed was in wiskunde, en mij best tegen een geringe vergoeding bijles wilde geven, dus heb ik hem verteld in welke winkels ik mijn oproep om hulp heb opgehangen ”.
“Dat heb je slim aangepakt John”.
“Tja, dat vind ik ook, maar na vanmiddag denk ik dat ik verliefd ben op Ad?”
“Oei, en hoe moet het nu verder met Nico?”
“Voorlopig zeg ik nog niets, ik weet niet of Ad mijn liefde zal beantwoorden?”
Wij steken ons beiden nog een tweede sigaret aan en hij zegt: “vraag hem er gewoon naar bij de volgende bijles, dan weet je in ieder geval meer wat hij voor jou voelt”.
“Dat was ik toch al van plan om te doen, maar denk eraan Pa en Ma mogen er nog niets van weten hoor, hij is tenslotte bijna een jaar ouder dan ik”.
“Van mij horen ze echt niets, maar ik hoop dat je wel eerlijk bent tegenover Nico”.
“Dat zal ik zeker zijn, maar zoals gezegd ik moet eerst weten of Ad het zelfde voor mij voelt als ik voor hem”.
“Ja, dat begrijp ik want dan kan je nogal tijd verder gaan met Nico”.
Hij geeft mij een klapje op mijn schouder als onze sigaretten op zijn en zegt: “kom laten we nu maar gaan slapen, morgenvroeg moeten we weer fit zijn voor de school”.
Ik sluit het venster en wij lopen naar ons bed.
Als wij in bed liggen zeg ik gniffelend: “droom vannacht niet weer van je vriendinnetje hé ”.
Hij geeft me een stoot in mijn rug en zegt: “ik zal mijn best doen, en mijn handen thuis houden.
Maar ik hoop niet dat jij van Ad droomt, want jullie zijn vast verder gegaan dan de tepeltjes”.
“Dat zijn we ook, ik hoop niet dat ik ervan droom want jij zou gek opkijken als ik vannacht het zelfde met jou doe als vanmiddag met hem, in mijn droom bedoel ik natuurlijk”.
“Klinkt wel spannend” zegt hij terwijl hij zich op zijn slaapzijde draait.
Ik draai me ook op mijn slaapzijde en doe het schemerlampje uit en zeg: “welterusten Twan, slaap lekker en denk er aan handen thuis hoor”.
Twan en ik waren wel moe, maar om de een of andere rede konden we niet meteen slapen.
We bleven maar draaien, wat we ook deden maar slapen ging gewoon niet.
Na een tijdje vraagt Twan: “slaap je al?”
“Nee, het wil maar niet lukken”.
“Zullen we nog even napraten, ik bedoel over ons laatste gesprek”.
“Ja, dat is goed Twan misschien lukt het dan straks wel”.
Twan zegt opeens: “het is uit tussen Gerda en mij”.
“Gerda? wie is dat en had je dan wat met haar?”
“In het begin wel, maar later wilde ze meer van mij dan enkel zoenen, ze wilde zelfs dat we ons compleet zouden uitkleden”.
“Jij dan niet?”
“Nee, ik wilde niet, omdat …”.
“Omdat wat? Nu moet je ook verder vertellen Twan, wees eens duidelijker”.
“Nou ja, ik voelde niets in mijn broek als je begrijpt wat ik bedoel?”
“Sorry, maar ik weet echt niet wat jij bedoelt?”
“Tja, hoe moet ik dat zeggen, in mijn onderbroek gebeurde gewoon niets”.
“Wat?
Wilde je jongeheer niet overeind komen”.
“Juist dat was het probleem, ik werd niet stijf en vertelde het haar ook nog met mijn domme kop.
Zij was natuurlijk meteen over de rooien, en vroeg ben ik niet knap genoeg voor jou?”
“Daarna heeft zij het uitgemaakt?”
“Ja klopt, maar ik begrijp ook niet waarom mijn pikje niet overeind wilde komen.
Later heb ik het aan mijn beste vriend verteld, en tijdens het vertellen werd mijn pikje wel stijf”.
“Ga verder met vertellen”.
“Op dat moment dat ik hem dat vertelde had ik een sportbroek aan, en je weet daar zie je bijna alles in.
Hij dus ook en zag dat ik een stijve kreeg bij het vertellen, hij kwam dichterbij zitten en voor dat ik het wist zat hij in mijn broek en pakte mijn pik vast”.
“Wat gebeurde er toen?” vraag ik verder.
“Eerst voelde hij alleen maar, en later begon hij mij te trekken”.
“Wat dacht jij, en hoe vond jij het?”
“Heerlijk joh, vooral toen hij mijn broek uit trok.
Even later kleedde ook hij zich helemaal uit, ik deed toen mijn T-shirt ook uit”.
“Ga verder, ik krijg er een stijve van”.
“Dat hoef je niet te zeggen John, ik voel je stijve tegen mijn been drukken”.
“Vertel maar gauw verder, ik ben nieuwsgierig hoe het verder gaat”.
“Oké, even later lagen wij twee dus naakt op zijn bed en hij ging verder met trekken.
Hij masseerde mijn ballen en trok mij dus heel langzaam af.
Ik sloot mijn ogen en genoot ervan, na een paar minuten kwam ik klaar zoals ik nog nooit eerder ben klaar gekomen.
Mijn sperma kwam zelfs tot op mijn gezicht”.
“Heb jij hem ook laten klaarkomen?”
“Ja natuurlijk, ik vond het zo spannend om voor het eerst een ander zijn stijven pik in mijn hand te nemen dat ik dat niet wilde missen.
Ik begon hem langzaam te rukken en zijn ballen te verwennen, maar Pieter zei dat hij liever had dat ik hem flink ruw af trok.
Daarop verhoogde ik mijn tempo, en heb echt hard aan zijn pik getrokken.
Hij begon te kreunen en met zijn hoofd heen en weer te draaien, het duurde niet lang of ook hij kwam gigantisch klaar.
Zijn zaad kwam niet zover als dat van mij, dus dacht ik dat ik het niet goed had gedaan”.
“Hoezo dacht jij dat?”
“Omdat hij niet zover spoot als ik, maar later vertelde hij dat hij die dag al een keer eerder was klaargekomen.
Maar ik vraag mij nog steeds af, waarom ik bij hem wel een stijve kreeg en bij haar niet”.
“Droom jij wel eens vaker, over seks met een andere jongen?” vraag ik hem.
Twan zegt een tijdje niets.
Dus vraag ik hem opnieuw: “nou, droom je er van of niet?”
Ongemakkelijk antwoord hij opeens: “Ja, als ik eerlijk ben wel”.
“Zou het kunnen zijn, dat jij ook net als ik homo bent?”
“Ik ben haast bang van wel, van Ad zijn gefleurd heb ik stiekem genoten.
Maar aan onze ouders durf ik dat niet te zeggen, zij willen tenslotte hebben dat ik voor hen de
kleinkinderen op de wereld zet”.
“Daar zou ik ook maar even mee wachten, mogelijk is het bij jouw gewoon nieuwsgierigheid geweest en een overgangsfase.
Dat hoor je wel vaker, bij jongens van jouw leeftijd.
Maar kom denk er verder niet over na, en laten we eindelijk proberen om te slapen”.
Opnieuw wensen wij elkaar een goedenacht toe, en even later vallen wij dan ook werkelijk in slaap.
De volgende morgen worden wij gewekt door de wekker, als ik die wil afzetten voel ik letterlijk en figuurlijk nattigheid.
Mijn onderlaken was nat, schijnbaar had ik na het gesprek met Twan een natte droom gehad.
Als Twan wakker is en het ziet vraagt hij lachend: “heb ik mijn handen niet thuis kunnen houden vannacht of komt het door ons gesprek?”
Geïrriteerd zeg ik: “volgens mij het laatste, ik heb vannacht in ieder geval niets gevoeld”.
Twan loopt lachend naar de badkamer, ondertussen trek ik het onderlaken van het bed. Als hij terug is ga ik naar de badkamer en gooi gelijk het laken in de wasmand, vervolgens douche ik me.
Als ik weer op mijn kamer ben zie ik hoe, Twan nog steeds in zijn nakie het bed aan het verschonen is.
Hij vraagt: “hoe wil je dat aan Ma verklaren?”
“Gewoon dat ik weer eens een natte droom heb gehad, van ons gesprek zeg ik natuurlijk niets”.
“Gelukkig, ik was al bang”.
“Nee Twan, maak je maar geen zorgen, dat gesprek blijft geheim”.
Als we klaar zijn en aangekleed, gaan we naar beneden en lopen we gewapend met onze schooltassen naar de keuken.
Ma heeft ons brood voor de pauze al klaar gemaakt, en bereid ons ontbijt voor.
Ik zeg “goedemorgen Ma, voordat U vragen gaat stellen ik heb vannacht weer eens een natte droom gehad”.
“Oké jongen, dat kan gebeuren maar hopelijk heb je het bed wel verschoond?”
“Logisch dat doe ik toch altijd” zeg ik.
Twan kijkt me verbaasd aan en vraagt: “gebeurd dat dan vaker bij jou?”
“Nou, ik schat dat het me toch zeker bijna ieder maand een of twee keer overkomt”.
Als ik zie dat Twan even moet slikken zeg ik meteen: “Nee hoor dit is een grapje, maar het komt wel eens voor en volgens Pa is dat normaal”.
“Ja jongen, dat zal jou ook gaan gebeuren” zegt Ma.
“Nou, voor mij hoeft dat niet hoor” zegt Twan met een kleurtje.
“Jongen zolang je de troep opruimt heb ik daar geen problemen mee, het hoort nu eenmaal bij het volwassen worden” en geeft Twan een geruststellende kus op zijn voorhoofd.
Na het ontbijt gaan we samen naar de schuur en nemen daar onze fietsen, we rijden een stukje de zelfde richting uit.
Op de tweede kruising scheiden onze wegen, en rijden wij naar onze eigen school.
Als ik het schoolplein op rijd, en de fiets stal zie ik mijn klasgenoten bij elkaar staan en durf ik er niet bij te gaan staan, zoals gewoonlijk zonder ik me af en wacht op de bel.
Patrick een van de weinige waar ik wel eens meepraat, ziet mij staan en komt op me toegelopen en vraagt: “hoi Johnny, leuk weekend gehad?”
“Ja en nee”.
“Hoe moet ik dat begrijpen?” vraagt hij.
In het kort vertel ik van het ongelukje wat ons is overkomen zaterdag bij de waterverkenners.
“Oké, dat is dus duidelijk het nee, maar wat is het goede van het weekend?”
“Ik heb eindelijk iemand gevonden, die mij bijles geeft in wiskunde”.
“ Dat is gaaf man, wanneer krijg jij je eerste bijles?”
“Die heb ik gisteren al gehad, en nu is het maar afwachten of het ook heeft gebaat” zeg ik lachend.
“Ja, overmorgen zul je het weten, want dan hebben we de uitslag van het proefwerk van vandaag”.
“Ik kijk er al naar uit, volgens mij heb ik veel geleerd van hem.
Ook al is hij pas bijna zeventien jaar oud”.
“Zo jong is hij nog?”
“Ja, maar hij heeft op zijn examen een dikke acht gehaald”
“Goh John, had mij maar gevraagd, ik had je ook wel willen helpen”.
“Sorry, dat wist ik niet, anders had ik je wel gevraagd, maar jij hangt steeds bij die anderen
jongens en die moeten me niet”.
“De andere kunnen mij gestolen blijven, ik doe waar ik zin in heb.
Als ik jou kan helpen dan doe ik dat gewoon, de andere interesseren mij niet”.
Ik kijk hem verwonderd aan en vraag: “meen jij dat nu werkelijk, je weet dat iedereen mij links laat liggen?”
“Ja, dat weet ik maar je zult wel hebben gemerkt dat ik anders ben dan zij.
Ik zeg altijd maar zo, waar ik kan helpen daar doe ik dat ook”.
Nu valt quasi mijn mond open en zeg: “dit had ik nooit verwacht van jou”.
“Hé John, mond dicht het tocht” zegt hij lachend en drukt mijn kin omhoog.
“Tof Patrick, dat had ik eerlijk gezegd nooit van je verwacht”.
“Dat weet ik, maar je mag dan wel klein zijn voor je leeftijd maar mij maakt dat niets uit hoor” fluistert hij in mijn oor als hij ziet dat de andere jongens niet op ons letten.
Op dat moment gaat de schoolzoemer, iedereen gaat naar binnen.
Ik blijf nog even staan en denk ‘heb ik dat nu juist goed gehoord, of droom ik nu al op klaarlichten dag.
Het zal toch niet waar zijn, dat hij een oogje op mij heeft en ook homo is?’
De tweede zoemer trekt mijn aandacht, en snel loop ik de jongens achterna naar mijn klas waar de wiskundeleraar al op ons wacht.
Iedereen neemt plaats en de leraar begroet ons met de woorden: “goedemorgen jongens, jullie weten dat we vandaag een proefwerk hebben.
Ik hoop dan ook dat jullie vlijtig hebben geleerd in het weekend, maar overmorgen zullen we het resultaat wel zien”.
Daarbij kijkt hij mij extra aan omdat ik de slechtste ben in de klas, en begint hij met het verdelen van de opgaven.
Als hij klaar is zegt hij: “jullie hebben twee uur de tijd, dus het moet echt gemakkelijk zijn behalve natuurlijk voor Johnny”
Iedereen begint natuurlijk te lachen, maar de meester roept de klas tot orde en iedereen begint aan zijn opgave.
Als ik al als zesde uit de klas mijn formulier inlever kijkt iedereen me verwonderd aan, vooral de leraar kijkt me aan.
Hij zegt: “nou, dat zal wat worden, jij als zesde al klaar dat kan nooit veel goeds betekenen”.
Er komt natuurlijk een geroezemoes uit de klas, maar met opgeheven hoofd verlaat ik de klas en denk:‘Krijg toch allemaal wat, jullie zullen nog versteld staan over mijn kennen’.
Patrick was een van de eerste die naar buiten liep, maar dat was normaal hij had echt wat men noemt een wiskundeknobbel.
“Hé, wat jij bent ook al klaar?” vraagt hij me verwonderend.
“Ja, waarom niet je weet toch dat ik bijles krijg, ik ben benieuwd wat de Kale zegt”.
Kale is zijn bijnaam, omdat hij pas zevenentwintig is en al bijna kaal is.
Patrick vraagt: “Loop je mee, naar de achterkant van de school?”
Ik weet dat het eigenlijk verboden is maar ik volg hem toch, wij hebben nog dik een uur de tijd.
Als wij aan de achterkant zijn van de school, loopt Patrick gelijk de struiken in en wenkt me dat ik hem volgen moet.
Ik volg hem de struiken in en vermoed dat hij met mij rustig wilt praten en niet bij de andere jongens uit onze klas wil opvallen.
Als wij tegen de muur staan zegt hij: “John, ik wil je iets vragen, maar ik weet niet hoe ik moet beginnen”.
“Begin bij het begin, jij kunt me vragen wat je wilt ik ben overal open voor” zeg ik lachend.
“Oké, ik val meteen met de deur in huis.
Ben je nu wel of niet homo, de andere beweren het in ieder geval?”
Op die vraag had ik niet gerekend, en val dan ook even stil.
“Nou, hoe zit het?”
“Je houdt mijn antwoord wel voor je zelf hoop ik?”
“Dat beloof ik je, wat het antwoord ook is”.
Ik hap naar lucht en zeg ineens: “ja, ze hebben gelijk, sinds kort weten mijn ouders en broertje het ook.
Maar waarom vraag je dat, is het dan zou duidelijk te zien?”
“Nee, maar ik wilde het zeker weten, wat denk je waarom ik normaal doe tegen jou?”
“Geen idee, Patrick?”
Hij kijkt bang om zich heen en haalt dieplucht: “Ik namelijk ook, alleen bij mij weet het nog niemand”.
Ik kijk heb verwonderd aan en vraag: “en nu, wat wil je van mij verder?”
“Eigenlijk niets, ik hoop dat jij me enkele tips kunt geven over het een en ander”.
“Gelukkig, ik was al bang dat je verliefd op mijn was?”
“Nee, maar ik zit natuurlijk wel met enkele vragen, wil jij mij daarbij helpen?”
“Als ik dat kan, dan help ik je graag maar alles weet ik ook nog niet”.
“Dat vind ik prima van je John.
Is het te veel gevraagd, om na schooltijd mee te komen naar mij, toevallig ben ik allen thuis”.
“Oké, want zoals je weet vervallen de laatste twee lesuren vandaag, en heb ik tijd voor je.
Maar je weet het, het blijft enkel bij praten hoor, ik zit namelijk zelf al met een probleem”.
“Mag ik vragen welk probleem je hebt?”
“Dat vertel ik je straks wel, laten we nu maar terug gaan voordat ons hier iemand ziet”.
Patrick gaat als eerste terug het schoolplein op, en ongeveer een kwartier later loop ik onopvallend naar het pleintje terug.
Niemand heeft het gelukkig in de gaten, Patrick staat weer bij de rest van de klas en praat druk over het proefwerk.
Op een geschikt moment zei ik dat hij me een knipoogje geeft, ik glimlach naar hem maar als een andere jongen naar me kijkt draai ik me spontaan om.
Na het laatste lesuur gaat Patrick samen met twee jongens op zijn fiets huiswaarts, ik volg hen onopvallend.
Als de twee jongens weg zijn, trap ik wat harder in de trappers en rijd even later naast hem naar zijn huis.
Onderweg praten we niet met elkaar, enkel een glimlachje over en weer kan er bij ons vanaf.
Maar zo gauw we de fietsen in de berging hebben geplaatst, zegt Patrick opeens: “goh John wat ben ik blij dat je mee komt naar mijn tehuis”.
“Tehuis?” vraag ik verwonderd.
“Ja, tehuis, je moet weten dat dit mijn adoptieouders zijn, mijn ouders heb ik nooit echt gekend die zijn vlak na mijn geboorte bij een auto-ongeluk om het leven gekomen.
Mijn grootouders waren al dood, en mijn ooms en tantes hadden zelf de handen vol met hun kroost”.
“Sorry Patrick, dat wist ik niet”.
“Dat geeft niets, ik ben gelukkig goed terecht gekomen, ze lezen mijn wensen letterlijk van mijn gezicht af.
Dus heb ik niet te klagen, trouwens mijn broer en zus zijn pleegkinderen.
Mijn adoptieouders kunnen zelf geen kinderen krijgen, en hebben daarom besloten om als pleegouders te fungeren, nu zijn ze bezig om de andere ook te adopteren”.
“Nogmaals Patrick, dit wist ik echt niet, en daarom bied ik je mijn excuses aan”.
“Dat geeft niets John, maar ik weet niet waar ik met mijn vragen terecht kan en nu doel ik op mijn homo zijn.
Gelukkig ben jij zo goed om me het een en ander duidelijk te maken, eerlijk ik wil verder niets van jou”.
“Gelukkig, want ik heb al twee vriendjes, een derde kan ik echt niet gebruiken”.
“Heb jij echt twee vriendjes?” vraagt hij ongelovig.
“Ja, van eentje weet ik het zeker, maar van de tweede ben ik niet zeker.
Ik ken hem pas sinds kort, het is mijn bijlesleraar in wiskunde”.
“Is hij dan ook homo, of hoop jij dat hij het is?”
“Nee, ik weet dat hij het is, ik heb hem per toeval op een gay chat site ontmoet”.
“Dat is mooi, maar leraar klinkt alsof hij al een oudere is”.
Lachend leg ik een hand op zijn schouder en zeg: “dat valt wel mee, hij is geen echte leraar maar een student van bijna achttien”.
Ondertussen staan we al in de hal en Patrick vraagt: “een colatje meenemen naar mijn kamer?”
“Ja graag”.
Patrick loopt naar de keuken en schenkt daar twee glazen cola in, ik wacht in de hal op zijn terugkomst.
Als hij terug is geeft hij een glas aan mij, en wijst mij de weg naar zijn kamer.
Bij de deur zegt hij nog snel: “kijk niet naar de rommel hoor, ik heb me bijna verslapen vanmorgen en nog niets opgeruimd”.
Hij opent de deur en laat me voorgaan, het eerste wat ik zie is het onopgemaakt bed van hem op de grond liggen enkele kledingsstukken.
Ik zeg lachend: “dat zie ik, ik neem aan dat het er normaal anders uitziet”.
“Ik heb je toch gewaarschuwd” zegt hij een beetje geschaamd.
Hij zet zijn glas op het bureau bij zijn PC neer, en loopt naar zijn bed daar trekt hij zijn laken recht en schud zijn hoofdkussen op.
Vervolgen raapt hij zijn kleren bijeen van de vloer en legt ze op een stoel, ik zit bij de PC en kijk hoe hij zijn kamer een beetje opruimt.
“Zo dat ziet er meteen anders uit” completeer ik hem.
Hij kijkt de kamer rond alsof hij wat aan het zoeken is.
“Ben je wat kwijt?” vraag ik.
“Ja, ik heb al mijn kleren gevonden, maar mijn onderbroek is er niet bij, waar kan die nu zijn”.
Ik sta op van de stoel en haal van de zitting een wit slipje te voorschijn, “is het dit wat je zoekt?”
En houdt zijn onderbroek in de lucht.
“Leuk John, ik zoek die overal en dan zit jij er de hele tijd met je kont bovenop”.
Hij komt op mij toegelopen en trekt het slipje gespeeld boos uit mijn hand.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen