“Hè John, wat moet jij hier in Velden, zijn de winkels in Venlo al dicht?”
“Nee, ik logeer dit weekend bij een vriend van mij, of eigenlijk bij mijn hulp in de wiskunde”.
Als hij voor me staat reikt hij me zijn hand, zonder na te denken geef ik hem een hand terug.
Gelijk voel ik hoe mijn broek omlaag valt, even later ligt mijn broek op mijn enkels en sta ik in mijn blootje voor hem.
Remco lacht en zegt: “hopelijk krijg je genoeg te eten, want die broek is schijnbaar iets of wat te wijd?”
“Klopt, ik heb in de haast een broek van mijn hulp aangetrokken” zeg ik met een roodhoofd.
Hij reageert meteen en gaat voor me staan, slaat zijn hand op mijn schouder en zegt lachend: “voor mij hoef jij je niet te schamen hoor, maar trek je broek op zodat de andere mensen je niet zo zien, ik weet al lang van het sporten en de school hoe je er in je nakie uitziet”.
Verlegen trek ik snel mijn broek omhoog en kijk daarna rond of mij ook werkelijk niemand heeft gezien, gelukkig de passanten lopen alle gewoon door. Maar opeens zie ik in een auto recht tegenover ons een knaapje van een jaar of twaalf zitten, hij glimlacht naar mij en schud zijn hoofd.
Ik wist niet of ik op dat moment nog een roodhoofd had, maar anders zou ik die nu zeker opnieuw hebben gekregen.
Remco ziet mijn verstaarde blik en volgt deze, ook hij ziet nu dat de jongen lachend naar ons kijkt.
Hij geeft me een stoot tegen mijn schouder en zegt: “trek je niets van die knaap aan, zo heeft hij ook eens een goede dag in zijn leven”.
“Dat zou nog niet zo erg zijn geweest, maar die knul ken ik hij zit twee klassen lager op mijn school” stamel ik.
Remco rent meteen naar de wagen waar die knul in zit en trekt hem half aan zijn T-shirt uit het raam naar buiten en zegt: “als jij ook maar een woord op school zegt wat je gezien heb dan leer je me kennen, ik weet waar je woont en dat is genoeg voor mij om je met een bezoekje te vereren”.
De jongen schrikt zo van Remco dat hij stotterend zegt: “n, n, nee hoor, ik zal echt niets zeggen dit kan toch iedereen eens gebeuren, het was anders wel een raar gezicht hoe hij daar zo stond”.
“O, daarom moest je zo lachen?”
“Hum ja, zou jij dan niet moeten lachen” zegt hij nu wat rustiger.
“Natuurlijk, dat heb ik al gedaan toen mijn vriend daar stond” hierop duwt hij de jongen terug de wagen in.
Als Remco zich omdraait steekt hij een vuist omhoog en zegt: “je weet, je bent gewaarschuwd een woord en je zal er van lusten”.
“Nee, nee, ik zeg echt niets, tegen niemand daar kan je zeker van zijn, ik hoop enkel dat niemand anders van de school het heeft gezien”.
“Dat hoop ik ook voor jou, want jij krijgt alles voor je kiezen ik heb verbinding met jongens in je klas en op de school”.
Remco komt terug naar mij en zegt lachend: “zo dat probleem is opgelost, maar dit kost je wel een sigaret vriendje”.
“Natuurlijk krijg je een sigaret van mij, maar ken jij die gast?”
“Nee, maar ik speel vaker poker, daarbij ben ik de beste bluffer in onze ronde” lacht hij.
“Dat snap ik echt niet, wat bedoel je daarmee?”
“Nou, de hoofdzaak is dat hij denkt dat ik weet waar hij woont, daarbij komt nog dat hij nu denkt dat ik op jullie school ook nog connecties heb met medeleerlingen” schaterlacht hij nu.
“Ken jij hem dan echt niet?”
“Nee, maar ik tref hem hier vaker op het plein, dus een kleine moeite om er achter te komen waar hij werkelijk woont”.
“Nou in ieder geval bedankt, dit had ik nooit achter je gezocht Remco”.
“Is al goed, maar houd je broek de volgende keer beter vast ander wordt het nogal duur voor je, de sigaretten worden steeds duurder ”.
“Ja, daar heb je gelijk in” op dat moment komt Marieke terug met haar boodschappen wagen.
Ik stel haar aan Remco voor en zij begroeten elkaar.
“Wat aardig van jou, om John in de tussentijd gezelschap houden Remco”.
“Graag gedaan, het was trouwens ook wel nodig hoor!”
“Hoe bedoel je dat, Remco?”
Met een brede glimlach zegt hij: “dat zal John je wel vertellen neem ik aan?”
Weer opnieuw voel ik dat ik rood word, wanneer Marieke mij vragend aankijkt.
“Wat is er dan gebeurd, John?”
Terwijl ik Remco een duw geef zeg ik: “dat vertel ik je wel onderweg” en begin gelijk de boodschappen met maar één hand in de kofferbak te doen, met de andere hand houd ik mijn broek krampachtig vast.
Als Remco dat ziet slaat hij op zijn knieën en vraagt: “schijnbaar heb jij je lesje geleerd?”
“Laat het goed zijn geweest, jij heb je plezier gehad!” roep ik hem geërgerd toe.
“Oké, oké ik zeg al niets meer” en loopt hij lachend bij ons vandaan.
Ik kijk als ik klaar ben met de boodschappen rond en zie dat de auto van de brugklasser ook al weg is.
Opgelucht haal ik adem, nog steeds met een hand mijn broek vasthoudend stap ik in de wagen.
Onderweg naar huis vraagt Marieke: “ga je het me nog vertellen wat er is gebeurt?”
In het kort vertel ik haar het voorval, lachend rijdt ze de oprit van het huis op.
Tijdens de rit naar huis heb ik steeds met de rechterhand mijn broek stevig vast gehouden, maar bij het uitstappen vergeet ik het en meteen valt mijn broek weer op mijn enkels.
“Je lesje toch nog niet zo goed geleerd?” lacht ze.
“Hè, hè wat zijn we weer eens leuk ik zal je nog eens wat vertellen, dit was gewoon om te laten zien dat ik niet gelogen had”.
“Na je verhaal had ik het ook zo wel gegeloofd hoor, een demonstratie was niet nodig geweest” lacht ze.
Ondertussen buk ik me en trek mijn broek omhoog, net op het moment dat ik weer recht stond kwam er een auto de oprit op gereden.
“Ha, daar heb je André al, wat is die vroeg zeg?” zegt Marieke.
André stapt uit zijn wagen en komt lachend naar ons toe gelopen “wat heeft dit te betekenen, heb je een nieuw vriendje?” vraagt hij aan Marieke.
“Nee hoor, wees maar niet bang dit is John de vriend van Ad” stelt ze me voor aan hem.
André reikt me zijn hand die ik natuurlijk aanneem, hierdoor kom ik voor de derde keer deze dag halfnaakt te staan ( sorry, maar ik ben nu eenmaal rechtshandig ).
Hij strijkt lachend door mijn haar als hij ziet dat ik zoals gebruikelijk rood aanloop en zegt: “geeft niet knul, ik ben wel wat gewend hoor”.
Marieke wendt zich tot mij en zegt: “John, ga jij maar kijken of de jongens aan het werken zijn, André help me wel met de boodschappen”.
“Ik hoef niet te gaan kijken, ze liggen vast in het zwembad” lach ik.
“Ga toch maar, dan heb ik tijd om André echt te begroeten”.
“O, met andere woorden, ik sta in de weg?
Maar dat begrijp ik wel hoor ook jullie zijn tortelduifjes, zoals jij Ad en mij laats noemde”.
Ik laat hun staan en loop lachend weg, op zoek naar de jongens het eerst ga ik kijken is bij het zwembad maar daar zijn ze niet.
Daar ben ik verwonderd over, ik zoek verder en vind ze verderop in de tuin hard werkende.
“Hé, zijn jullie ziek of zo?
Ik had alles verwacht maar jullie werkend aan te treffen had ik niet verwacht, ik dacht dat jullie in het zwembad waren” zeg ik als begroeting.
“Hè John, zijn jullie al terug?” vragen ze bijna eenstemmig.
“Ja, trouwens Marieke haar André is er ook al”.
“Vertel, hoe ziet hij eruit?”
“Als ik eerlijk ben heb ik er niet zo op gelet, dat hij lang is weet ik wel”.
“Hoezo, heb je er niet opgelet?” vraagt Richard.
“Zou jij dat wel gedaan hebben, als je in je blote kont naast zijn vriendin stond?”
“Hoezo, in je blote kont?” vraagt Ad verwonderd.
Voor de zoveelste keer vertel ik wat mij die dag is overkomen, stevig mijn broek vast houdende.
Als Ad zijn broek herkend vraagt hij: “is hij je dan werkelijk zoveel te groot, dat hij meteen afzakt?”
“Ja, dat is hij werkelijk zo gauw als ik hem los laat valt hij op mijn voeten”.
“Dat wil ik wel eens zien, dus wil ik dat jij nu je beide armen omhoog steekt” beveelt hij me.
Terwijl ik hun aan het zoeken was had ik mijn T- shirt al uitgedaan en die lag nu op het terras, ik gaf gevolg aan zijn beveel en stak mijn armen omhoog.
Nog voordat mijn armen omhoog waren lag mijn broek al op mijn voeten, ik stond nu dus werkelijk compleet in mijn nakie voor de jongens.
“Wow, hoe reageerde de mensen op de parkeerplaats daarop?” wilde Ad weten.
“Gelukkig heeft niemand het gezien, buiten de jongen dan”.
“Welke jongen?”
“Ik vertel hem over de knul die bij mij op school zit, en hoe fel Remco reageerde toen hij dat ook zag”.
“En die Remco, heeft hij je dan ook zo gezien?”
“Natuurlijk hij was er eigenlijk de aanleiding voor, had hij zijn hand niet uitgestoken dan had ik die ook niet aangenomen en was mijn broek ook niet op mijn enkels gevallen”.
“Ik vind het prachtig, hoe hij je heeft verdedigd?”
“Hij is de enige bij de zeeverkenners, buiten Nico dan die van mijn geaardheid afweet de anderen denken het wel maar zeker weten doen ze het niet”.
“Hoe bedoel je, ze denken het wel?” vraagt nu Richard aan mij en mengt zich in het gesprek.
“Het is ze schijnbaar opgevallen dat ik vaak naar ze sta te staren bij het omkleden, douchen en zo, ook ben ik altijd het eerste die met stoeien begint, zo zeggen Remco en Nico het me”.
“En zelf is je dat niet opgevallen?”
“Nee, pas toen zij me er op wezen”.
“Nou ja, daar heb je toch ogen en handen voor, bij mijn sportvereniging is het echt niet anders hoor ook wij kuiten heel wat af met elkaar onder de douches” lacht Richard.
“De volgende keer moet je echt opletten dat jij je eigen broek aantrekt” zegt Ad.
Op dat moment komen Marieke en André er aanlopen, zij stelt Ad en Richard voor aan André en omgekeerd.
“John heb je al ontmoet” zegt Marieke glimlachend.
“Ja, en wel half in zijn adamskostuum, nou goed in zijn halve kostuum dan?”
Meteen kijk ik verlegen naar de grond en voel dat ik opnieuw rood wordt.
André strijkt door mijn haar en zegt lachend: “jullie beiden lopen er anders ook luchtig bij, ik voel me meteen thuis”.
“Wat wil je, bij deze hitte is alles te veel wat je aan hebt” oppert Richard.
“Daar heb je gelijk in, mijn idee” en trekt daarbij zijn shirt over zijn hoofd.
Een ligt behaarde borstkas komt te voorschijn, Marieke stoot hem aan en zegt: “kom laat de jongens nog even doorwerken, als die twee klaar zijn komen ze vanzelf naar het zwembad”.
“Ja, dit is het laatste, dan is de tuin klaar en hebben we morgen een vrije dag” zeggen ze bijna in koor.
Marieke, André en ik lopen naar het zwembad, daar laat ik mijn broek los en spring direct het water in nadat ik Ad zijn broek opzij heb geschopt, ik vergeet natuurlijk weer eens mijn sandalen uit te trekken.
Als ik bovenwater ben staan zij te lachen op het randje van het zwembad, ik kijk ze verwonderd aan en vraag: “wat staan jullie te lachen, kom er in het water is heerlijk?”
“Dat is een goed idee John, maar wij trekken wel eerst onze sandalen en slippers uit, die hebben echt geen behoeften aan een afkoeling” zegt Marieke.
Ik kijk naar mijn voeten en merk dan pas dat ik ze nog aan heb en zeg: “shit, dat is al de tweede keer dit weekend” en sla met mijn hand voor me hoofd.
Terwijl ik uit het water ga om ze uit te trekken kleden zij zich uit, als ze beiden naakt zijn zie ik voor het eerst de pik van André en denk bij me zelf: ‘Nou Marieke heeft niet overdreven zeg, die André heeft werkelijk een paardenlul, zelf slap is het een joekel’.
Voor ik er erg in heb liggen ze ook al in het zwembad, daar beginnen ze met elkaar te stoeien.
Ik spring ook in het water en zwem naar ze toe, als ik daar ben vraag ik: “zeg Marieke vergeet je niet dat je mij jou merrie nog wil laten zien?”
“Dat is waar ook” en kijkt vragend naar André.
“Gaan jullie maar, ik blijf liever in het water en weet hoe Frida er uitziet ”.
“Frida?” vraag ik terwijl wij uit het zwembad gaan.
“Ja, zo heet mijn paard”.
Marieke en ik lopen naar de plek waar de jongens aan het werk zijn, maar toen we er waren was er geen spoor meer van ze te bekennen.
“O eindelijk, ze zijn klaar en de spullen aan het opruimen daarna gaan ze vast naar het zwembad en houden André gezelschap” zegt Marieke.
Als we achter in de tuin zijn komen we aan een behoorlijke grote wei, Marieke fluit tussen haar lippen door en Frida komt in een draf naar haar toe.
“Kijk dit is nu Frida mijn paard”.
Ik aai haar en vraag opnieuw: “mag ik op haar rijden?”
Ze lacht en zegt: “jij wel, een andere laat ik niet op haar rijden”.
Meteen doet ze Frida haar bit met teugels in en zegt: “ik haal even haar zadel”.
“Dat is niet nodig, ik rijd wel zonder zadel” zeg ik terwijl ik haar blijf aaien.
“Oké, dat moet je zelf weten, ik ben blij dat ik haar zadel niet extra uit de stal moet halen”.
Ik ga in de wei staan en streel weer haar hals, in een wip zit ik op haar rug en aai opnieuw haar hals en hoofd.
“Een mooi hoofd heeft ze, vooral die bles op haar hoofd vind ik mooi”.
Marieke glimlacht en zegt: “eigenlijk wilde ik haar bles noemen, maar haar naam was nu eenmaal al Frida dus heb ik het zo gelaten”.
Zachtjes druk ik mijn hakken in Frida haar flanken, waarop ze meteen gaat lopen.
Nog geen tien meter laat ik haar stoppen en glijd van haar rug, ik neem haar tegels vast en loop met har terug naar Marieke.
“Wat is er?” vraagt ze verbaasd.
“Tijdens het lopen heb ik gemerkt dat zij met haar rechter achter been trekt, heb jij een hoefmes?” vraag ik haar.
“Ja, natuurlijk heb ik die ik ga hem meteen halen ik ben zo terug”.
Na een paar minuten is ze terug en reikt mij het mes, ik zeg: “houd jij haar even goed vast?”
Terwijl zij Frida vast houdt, til ik haar been op en bekijk haar hoef meteen zie ik een flinke steen in haar hoef.
Voorzichtig hanteer ik het mes en wip de steen weg, vervolgens trek ik met mijn vingers een flinke doorn uit haar hoef.
Ik geef het mes terug en wip weer op haar rug, daarna laat ik Frida een rondje lopen.
Terug bij Marieke zeg ik: “alles weer onder controle” en druk nu iets steviger in Frida haar flanken.
Frida zet er een flinke draf in en gaat over in een galop, dit was niet mijn bedoeling wat het is nogal pijnlijk voor mijn achterwerk.
Ik houd haar in en zij gaat terug naar een draf, weer terug bij Marieke laat ik haar stoppen en neem Frida het bit uit de mond.
“Wat is er nu weer aan de hand?” vraagt ze.
“Niets, maar ik zou Frida een paar dagen rust geven, die doorn had in een flinke ontsteking kunnen uitlopen”.
Als ik uit de wei ben en naast Marieke sta drukt ze me stevig en zeg: “jij heb inderdaad verstand van paarden” en geeft me een vette zoen op mijn wang.
“Hè hallo, ik werk al vijf bijna zelfs zes jaar in een manege ik vertel heus geen fabeltjes hoor”.
“Dat heb ik gemerkt, ik denk dat ik eens met je vader moet praten, want mij was er niets opgevallen aan Frida”.
“Zoiets ontgaat de meest mensen, zij denken dat steentje valt er vanzelf uit, en voordat ze het weten is hun paard kreupel en rijp voor de slacht, maar niet bij mij daarvoor houd ik te veel van paarden”.
“Dat heb ik gemerkt, Frida laat zich nooit door vreemde berijden, maar jou liet ze meteen toe hoe heb je dat voor elkaar gekregen?”
“Dat weet ik ook niet, maar ik had al meteen gezien dat er iets was, het was net of zij me vertelde dat er iets niet pluis was met haar hoef.
Daarom begon ik ook eerst rustig met haar, na de behandeling wilde ze me laten zien dat alles
Weer in orde was. Zij ging zonder beveel over in een galop, dat is een teken dat ze blij is.
Enkel voor mij was het nu pijnlijk, met je blote kont op een paard rijden zonder zadel is echt niet leuk”.
“Dat geloof ik, zeker als ze overgaat in een galop”.
Ik geef Frida een zachte tik op haar billen, hierop loopt ze de wei en Marieke en ik lopen terug naar de anderen.
Na ongeveer vijf minuten zijn wij terug bij het zwembad, waar de anderen heerlijk aan het zwemmen en stoeien zijn.
Marieke en ik volgen hun voorbeeld en springen samen in het heerlijke water.
“Hè, zijn jullie al terug, was zeker te heet in de wei?” vraagt André.
“Nee hoor, dat viel wel mee maar onze paardenfluisteraar had meteen door dat er iets niet klopte met Frida haar achterbeen” lacht Marieke en bedankt mij.
“Oei, dan moeten wij de dierenarts gaan bellen, maar hoezo paardenfluisteraar?” vraagt Ad.
“Nou, John had al na een paar meter rijden in de gaten dat er wat mis was Frida, zoiets kan alleen een fluisteraar ontdekken volgens mij heeft zij het hem in zijn oor gefluisterd.
Daarna heeft hij haar geholpen en alles komt weer goed, John is echt een paardenliefhebber en heeft er bovendien verstand van”.
“Kom, kom niet zo overdrijven, dadelijk ga ik nog naast mijn sandalen lopen” zeg ik lachend.
“Een voordeel heeft dat natuurlijk” zegt André lachend terwijl hij op mijn voeten wijst.
Ik kijk hem verbaast aan, maar als ik naar mijn voeten kijk zie ik meteen waarom hij zo moet lachen.
“Shit nee hè, niet alweer!” roep ik het uit.
Iedereen begint nu volop te lachen als ik zittende op het randje, voor de tweede keer die dag mijn natte sandalen uittrek.
Geërgerd smijt ik ze weg en laat me weer in het water glijden, snel zwem ik naar de nog steeds lachende André en probeer hem kopje-onder te drukken.
Dat lukte zelfs niet met de hulp van de anderen, André stond als een rots in de branding, met zijn allen hingen we aan hem, maar hij bleef als een rots overeind staan.
Lachend laat Marieke los en zegt: “ik geef de moet op en ga de sauna aanzetten” daarbij zwemt ze naar de kant en gaat uit het water.
“Heerlijk, daar kijk ik al de hele week naar uit!” roept André haar na.
Ook houden wij het voorgezien en laten André los om naar de kant te zwemmen “hè watjes, daar moeten echte mannen voor komen om mij onderwater te kunnen drukken, zeker geen kindertjes die net van de fles af zijn”.
Wanneer wij op het drogen staan steken we alsof het afgesproken was tegelijk onze middelvinger op naar hem.
Wij lopen naar het terras en drogen ons af, daarna nemen we ieder een stoel en gaan vermoeid zitten.
“Iemand zin in een aperitiefje, ik heb best zin in een biertje” zegt Richard.
“Als jij dat gaat halen wel, zelf ben ik te moe en te lui ervoor” lacht Ad.
“Zou ik het anders hebben gevraagd?”
Hij draait zich om en roep: “André, ook zin in een biertje!”
“Als je toch bier gaat halen, dan graag. Een glas heb ik niet nodig!” roept hij terug.
“Wat denk je wel, we zijn geen ‘Hilton hotel’ een glas had je zo wie zo niet gekregen”.
Lachend en hoofd schuddend probeer ik een sigaret aan te steken, kijk daarbij Ad vragend aan, maar die bedankte.
Met ferme slagen kwam André naar de kant gezwommen en hijst zich uit het zwembad, als hij op het terras is droogt hij zich af.
“Ha lekker” en zonder te vragen trekt hij mijn sigaret uit mijn mond.
Glimlachend om zijn reactie vis ik een nieuwe uit mijn pakje en steek hem aan, ondertussen is Richard terug met vier blikken bier.
“Vier maar?” vraag ik.
“Ja, Marieke brengt dadelijk haar roseetje mee, zij wil geen bier hebben vandaag”.
“Dat had ik al verwacht, zij drinkt liever een rosé of witte wijn als het warm is” zegt André.
“Hoe komt het dat jij zoveel verstand hebt van paarden?” vraagt Richard aan mij terwijl wij van ons biertje genieten.
“Ik werk al enige jaren op een manege, daar heb ik veel geleerd en het liefst zou ik iets met paarden gaan doen.
Maar mijn Vader wil dat ik een echt beroep leer, hij denkt dat er niets te verdienen valt met paarden”.
“Oké, maar waarom uitgerekend automonteur?”
“Nou dan heb ik toch iets wat met paardenkracht te maken heeft, oké het zijn er meerdere te gelijk maar toch” lach ik.
“Dus met andere woorden, jij heb je Pa niet aan zijn verstand kunnen brengen dat er veel geld met paarden te verdienen valt?” mengt André zich in het gesprek.
“Nee, helaas niet ik heb van alles geprobeerd, hij wil er gewoon niets over horen”.
“Nou, ik heb een goede vriend die in de paardenhandel zit, hij heeft er ook voor gezorgd dat Marieke haar Frida heeft gekregen.
Wat denk je, zal ik hem eens bij jullie langs sturen, hij is er beregoed in om mensen over te halen?”
“Ik zal er over nadenken, maar een ding is zeker schaden kan het nooit”.
Ondertussen is ook Marieke er gezellig bij komen zitten, wij kletsen nog een tijd gezellig met elkaar.
Dan is het tijd voor onze saunagang, als we daar klaar mee zijn steekt Richard de barbecue aan en laten wij ons het vlees heerlijk smaken.
Richard was echt top in het barbecueën, hij had veel van zijn Vader geleerd stelde ik vast.
“Hè, John wat ben je stil vanavond?” vraagt Richard opeens later op de avond.
“Wat denk je? Ik vind het jammer dat het de laatste avond is, daarbij komt dat ik Ad ( en jullie) een tijdje niet meer zal zien met de vakantie voor de deur” zeg ik haast huilend.
“Je weet nooit hoe een koe een haas vangt” zegt Marieke en geeft me een knipoog.
“Hoe bedoel je?”
“Nou net als ik zeg, leer mij Ad kennen, ik weet zeker dat hij Ma en Pa kan overhalen dat jullie samen met hen op vakantie mee mag gaan”.
Ad lacht en zegt: “bedankt zus, ik heb er zelf niet aangedacht maar morgenavond zal ik het ze meteen vragen” daarbij grijpt hij met een hand in mijn bovenbeen en knijpt er even in terwijl zijn vinger mijn pik beroerd.
Wij lachen even en besluiten om vanavond op tijd te gaan slapen, dus beginnen we met het opruimen van de spullen.
Marieke deed de vaat weer, althans ze ruimde de vaatwasser in en die deed de rest vanzelf.
Na het tandenpoetsen vraagt Ad opeens: “wat vind jij van André?”
“Lijkt me wel een goede keus van Marieke, daarbij heeft ze niet gelogen.
Die André is zeker goed geschapen, hij heeft vast vooraan gestaan bij het verdelen”.
“Nou dat kan je wel zeggen, ik schrok me te pletter toen hij in zijn nakie stond”.
“Richard en ik anders ook hoor, een hengst zou er jaloers op worden” zeg ik met een glimlach.
“Anders ik wel, maar om nu een dergelijke worst in mijn kont te voelen, dan is me die van jou toch liever hoor”.
“Dus met andere woorden, je hebt zin in mijn worstje?”
“Ja natuurlijk, meteen voel ik hoe ik stijf wordt en mijn lans(je) steekt al recht vooruit.
Maar, vertel eens waar gaan jullie eigenlijk naar toe met de vakantie?” ondertussen streel ik zijn lichaam terwijl ik achter hem sta.
“Als ik eerlijk ben weten Richard en ik dat nog niet, maar dat het een strandvakantie wordt is een ding wat zeker is”.
“Hoezo, Richard en jij, gaat Marieke dan niet mee?”
“Nee, ze mag voor het eerst samen met André op vakantie gaan, dat zal vast de camping van zijn Ouders worden”.
“Dat is alvast een positief bericht, bergen en steden vind ik niet zo mijn ding ook ik ga het liefst naar het strand”.
“Goh, vertel mij wat, ik zou er nooit op gekomen zijn” daarbij duwt hij me lachend op het bed en komt naast me liggen.
Nadat we zijn uit gelachen beginnen we te tongen, ik voel zijn handen overal en hetzelfde doe ik bij hem.
Als mijn handen op zijn billen zijn trek ik die uiteen en laat mijn vingers tussen zijn billen heen en weer glijden.
Ad begint zacht te kreunen wanneer mijn vinger hun doel hebben bereikt, teder laat ik één vinger in zijn rozet glijden al snel volgde de tweede en derde.
“Hè lieverd, heb jij een condoom voor mij?”
“Heb jij al eens eerder seks gehad?” krijg ik als antwoord.
“Nee, niet echt bij Nico ben ik niet verdergegaan dan trekken?” hoezo.
“Ik vertrouw je, dus een condoom is niet nodig ik wil je puur voelen.
Bij mij ligt het anders, vandaar dat ik wel een condoom gebruik, ofschoon ik me laatst nog heb laten testen”.
Mijn pik begint te kloppen bij zijn woorden, ik trek zijn voeten op mijn schouders en zet mijn eikel tegen zijn rozet.
Voorzichtig druk ik harder en mijn pik verdwijnt in zijn hol als ik er helemaal in ben laat ik hem aan mijn pik wennen.
Ad zegt: “ga maar door, jou pik kan ik zeker hebben”.
Van de ene kant was ik niet blij met zijn antwoord, maar toch ging ik hem eerst rustig berijden maar al snel neukte ik hem of mijn leven ervan af hing.
Ad begon steeds luider te kreunen, ik trouwens ook.
Opeens gaat de deur open en Richard staat met half slaperige ogen in de deurpost en zegt: “kan het wat rustiger ik wil eigenlijk slapen, maar dat lukt me bij jullie gekreun niet” meteen verlaat hij de kamer weer en trekt de deur achter zich dicht.
“Sorry!” roept Ad hem nog na, maar er kwam geen reactie op van hem.
